Kwiaty obiektywem malowane

   Czasem w pobliżu nas istnieje ktoś "niezauważalny". W tym przypadku nie mam na myśli eterycznych aniołów krążących w ciszy wokół nas osypując ze skrzydeł niebiański pył (choć bardzo lubię tego rodzaju poczucie :) Tu mowa o człowieku z krwi i kości. O kimś, kto żyje życiem bardzo poukładanym, pozornie najzwyczajniejszym ze zwyczajnych. Kto ma niezwykłą skromność w sobie, na sobie i w swoim świecie, kto nie zabiega o niczyje względy, kto stara się być wręcz niezauważalnym, nieprzykuwającym niczyjej uwagi.

    Jakiś czas temu zupełnie przypadkiem dowiedziałam się, że Andrzej fotografuje. Nie wywołało to we mnie szczególnego zdziwienia, wszak tyle ludzi teraz stało się fotografami, zakupiło rozmaite fotosprzęty i cyka sobie, dla siebie, dla rodziny, dla innych, dla pieniędzy ...  

Dopiero gdy zobaczyłam zdjęcia Andrzeja, doznałam prawdziwego olśnienia.

    Nigdy wcześniej nie pomyślałabym, że człowiek, którego znam od wielu lat, spotykam regularnie podczas świąt rodzinnych i jem z nim rosół, dysponuje takim poziomem uwrażliwienia na świat. Który widzi to, czego inni nigdy nie zobaczą. I tego patrzenia nie jest w stanie zmącić nawet wada wzroku i grube szkła w okularach. To, co ja zobaczyłam - trudno nazwać zdjęciem. To wykracza poza samą fotografię. Dla mnie to obrazy malowane obiektywem. To utrwalanie za pomocą fotoaparatu artystycznego patrzenia, spojrzenia, wreszcie - widzenia obrazów świata. To umiejętność zatrzymania w kadrze poetyckości natury ... 

To ... niezwykłość.

Warto też dodać, że Andrzej nie jest przyjacielem fotoshopa i nie korzysta z jego pomocy :)

   Patrząc na osobę Andrzeja oraz jego obrazy, myślę sobie, że im coś wspanialsze, tym bardziej ukryte i niewidoczne dla większości oczu.

Andrzej, dzięki, że pozwoliłeś mi ... zobaczyć.

A ja nie mogłam się oprzeć, żeby nie pokazać tego mojemu światu i przyjaznym oczom, które tu do mnie zaglądają. 

 Oto kilka kwiatowych obrazów autorstwa Andrzeja Mierzejewskiego:

 

 

 

Mam nadzieję na ciąg dalszy :)